Creativiteit & worstelingen #2

Zoals zo vaak is het makkelijker om iets te vertellen met veel worden, dan in één zin. Daarom een nieuw blogje over hetzelfde onderwerp als gisteren. 

Voor mij is creativiteit heel belangrijk. Waarom?

Ik vind het leuk om iets te maken of te bedenken

Door te schrijven of te schilderen zonder idee, maar gewoon doen, kom ik dichter bij mezelf

Het is heel bevredigend om iets te zien wat ik zelf heb gemaakt

Maar mijn creativiteit heeft ook een keerzijde: als ik niet creatief ben, ben ik niet blij. Als ik niet creatief ben, wil ik dat (meestal) wel graag. Als ik niet creatief ben, ben ik ver weg van mezelf. Dat schreef ik al, maar ik schrijf graag over wat er dan met mij gebeurd. Waarschijnlijk voornamelijk voor mezelf, om het zelf beter te begrijpen.

Ik word namelijk boos op mezelf, als ik niet creatief bezig ben. Omdat ik weet dat ik het zo leuk vind én omdat het goed voor me is. Ik weet dus heel goed dat het beter is als ik wel iets creatiefs doe. Ik word boos omdat ik niet doe wat ik wil doen. Ik word boos omdat ik me er niet toe kan zetten.

Dan, op een bepaald moment, besef ik dat ik boos ben op mezelf en dat die boosheid me niet verder helpt. Dan komt het verdriet, teleurstelling over mezelf. Daarmee komt het geloof dat ik het ook echt niet kan.

Vanaf dat moment beginnen het verdriet en de boosheid in mij een dans met elkaar. Ze dansen om elkaar heen, bewegen naar en van elkaar. Ze draaien, lopen alle kanten op, maar komen altijd weer terecht in een botsing. De dans verandert in een gevecht. Emotie over emotie, laag over laag.

Klinkt heftig, en dat kan het ook zijn. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik tegenzin ervaar om iets creatiefs te doen, want zelfs de gedachte aan iets creatiefs maakt dat de emoties opkomen en met elkaar strijden.

Ja, ingewikkeld. En toch, kom ik er ook altijd al weer uit. Door dit te schrijven, door te gaan zitten én toch iets creatiefs te doen. En daar ben ik trots op.