vrijdag 30 mei 2014

Hoe gaat het met je?

Laatst had ik het met twee vrienden over de vraag 'hoe gaat het met je?' en dat dit eigenlijk een heel vervelende vraag is.

Het is een vraag waarop men verwacht dat je positief antwoord. Doe je dit niet, dan willen ze het eigenlijk niet horen en wordt er waarschijnlijk niet doorgevraagd naar hoe het me je gaat.

Natuurlijk wil ik graag antwoorden dat het goed met me gaat. En soms, doe ik dat ook gewoon. Als ik geen zin heb om uit te leggen hoe ingewikkeld die vraag eigenlijk is. Want meestal, kan ik geen eenduidig antwoord geven.

Natuurlijk wil ik graag dat het altijd goed met me gaat. Maar als ik eerlijk ben, dan gaat het niet altijd goed met me. Meestal gaat dat in periodes. De ene week voel ik me goed, de volgende week weer minder goed. Fysiek, mentaal of emotioneel, op al die verschillende niveaus kan er iets mis zijn. Meestal heeft het ook enorme invloed op elkaar. Voel ik me een dagje wat minder, dan is de kans groot dat er nog zo'n dag aankomt.

Toch is er elke keer weer een omslagpunt, en gaat het ook weer even wel goed met me. Alleen is het nooit mogelijk om te voorspellen wanneer dat omslagpunt is. En wat het is. En waarom het werkt. En waarom het de volgende keer niet werkt. Het is een shift, een knop die omgaat, en hup, ik ben in een andere modus. Maar ja, het is zoiets vaags, wat vooral onbewust gebeurt, en dus niet uit te leggen is.

Misschien merk je al dat het nu wat minder met me gaat ;). Ach ja, het zijn periodes, vanzelf komt er wel weer een goede periode, over een paar dagen of een week. Het is moeilijk om dat helemaal uit mijn woorden te halen, om te doen alsof het goed gaat. En eigenlijk, wil ik ook niet doen alsof het er niet is.

Hoe gaat het met mij?

Op dit moment ben ik moe, heel moe. En mijn geest heeft de neiging om alles negatief op te vatten, om chagrijnig en negatief over alles te zijn wat met mij te maken heeft.

Zo, zo gaat het nu met mij.

(Familie, maak je niet al te veel zorgen om mij. Das niet de bedoeling van dit berichtje ;)

Liefs

dinsdag 27 mei 2014

Teken met oliekrijt

De laatste tijd geniet ik ontzettend van tekenen met oliepastelkrijt. Normaal gesproken gebruik ik veel liever mijn zachte pastelkrijt, maar nu ineens niet. Ik tekende lekker intuitief, en genoot van de combinatie van wit met kleur. 

Maar, ik kon het ook niet laten om een lekker grote tekening te maken met zo min mogelijk wit. ;) 





Liefs

zondag 25 mei 2014

Sterke vrouwen (en mannen ;)

Daar staat er één
Een sterke vrouw

Niet omdat ze veel fysieke kracht heeft
Niet omdat ze alles heeft overwonnen

Deze vrouw is sterk
Omdat ze in haar kracht staat

Niet omdat ze alles weet
Niet omdat ze alles durft

Deze vrouw is sterk
Omdat ze praat over haar problemen

Niet omdat ze een macho is
Niet omdat ze een goede baan heeft

Deze vrouw is sterk
Door alle openheid die ze laat zien

Net zoals die andere vrouw,
Even sterk is

Omdat zij weer, op haar manier
in haar kracht staat

Natuurlijk geldt dit ook voor mannen ;)

Vrijdag verbaasde ik en genoot ik van de tweede presentatiedag van De Kleine Tiki. Elk opleidingsjaar wordt afgesloten met een presentatie van alle studenten, in hun eigen groep. Ieder heeft twintig minuten de tijd om op haar/zijn manier te laten zien was het belangrijkste voor haar/hem was in het afgelopen jaar. Deze dag presenteerden alleen vrouwen, vandaar mijn gedicht in vrouwelijke vorm ;).

Ik verbaasde me over hoe verschillende de presentaties waren en hoe verschillend de vrouwen waren die presenteerden. Ik genoot ook van hoe verschillende de presentaties waren. Het was fijn om wat langere tijd naar iemand te kijken en te luisteren, en alles echt tot je door te laten dringen. Bijzonder om ieders eigenheid zo naar voren te zien komen, hoe eng het ook is om te presenteren over jezelf.

Wauw, wat is De Kleine Tiki toch bijzonder. (Ik zal er binnenkort nog wat meer over schrijven. Als je ondertussen vragen hebt over de opleiding, mag je ze ook gerust stellen).


En ach, een fotootje van mijn presentatie. De tekst en liedjes heb ik al met jullie gedeeld

vrijdag 23 mei 2014

Favoriete schrijver #1 - Paul Auster

Ik lees ontzettend veel boeken. Ik verslind boeken. Mijn bibliotheekabonnement staat 10 boeken per keer toe en meestal heb ik er ook 10 thuis. Ik lees zowel fictie als non-fictie.

Laatst pakte ik toevallig een boek van Paul Auster. Nog nooit van gehoord en de omschrijving 'schitterende bespiegeling over ouder worden' sprak me nu niet direct aan. Toch nam ik een (ander) boek van hem mee. Daar was ik heel blij mee, omdat het een heel bijzonder schrijver is.

Nu ik drie boeken van hem heb gelezen (Man in het duister, onzichtbaar en Winterlogboek) kan ik zeggen dat het één van mijn favoriete schrijvers is. Normaal lees ik veel boeken die wel een aardig verhaal hebben, maar een haast standaardschrijfstijl hebben. Beschrijvend, niet heel diepgaand. Tjah, de meeste romans hebben dat.

Niet deze schrijver. Paul Auster schrijft met een diepgang, eerlijkheid en openheid die haast verbazingwekkend is. Hij geeft betekenis en legt verbindingen. Volgens Wikipedia is hij een postmodernistisch schrijver. Trouwens ook één van de grootste levende schrijvers van Amerika. Aldus hen ;)

Ik geniet ontzettend van de boeken, omdat ik meegesleept wordt door de manier van schrijven. Het is ontzettend intens en regelmatig absurd of verrassend.

Deze boeken zijn anders dan andere boeken, je voelt je haast verbonden met de schrijver, omdat hij zo vanuit zichzelf schrijft.

Goed, waarschijnlijk vind ik deze schrijver zo goed, omdat ik zelf ook een schrijfstijl heb die hier enigszins op lijkt. Ik kan niet aan hem tippen, dat probeer ik niet eens! Maar, het is alsof hij schrijft op een manier die bij mijn denken past, het sluit aan.

Tjah, niet echt een standaardbeschrijving van een schrijver of boek. Misschien ook niet echt helder of duidelijk, maar ik denk dat je alleen zelf kunt ervaren of je deze boeken net zo geweldig vindt als ik.

Veel (eventueel) leesplezier ;)

woensdag 21 mei 2014

Klaprozenplezier

Voor mij waren klaprozen altijd wel iets unieks.
Bijzonder als ze zijn én ik zag ze niet zo vaak.
Nu, zomaar, staan ze voor mijn tuin.



Lieve klaproos,
Zo teer als je bent
Gericht naar de zon
Drink je licht
En verspreid je liefde

Meer meegenieten met de seizoenen kan bij JaneBarbaraStellaArnikaKristelSarahAngelaSandraKarin en Maaike 

Liefs

dinsdag 20 mei 2014

Woordenstroom

Als het gewoon stroomt
Woorden,
Helemaal vanuit je hart
Of misschien zelfs nog,
van een stukje dieper

Dat
Elk woord telt
Gewoon,
Omdat je alleen zegt
Wat echt nodig is

Ik kan genieten
Van alle woorden
Die tot me komen
Of uit me stromen
Zo heen en weer

Ik ben een bootje
Varend op de golven

En ja, soms
Is er een storm
Vol woorden
Die mijn bootje
Bedreigen

Te veel woorden
Terwijl
Alleen
Het eerste woord
Echt nodig was

Ik stroom zelf
Als deel van de woorden
Die alleen maar extra
Zeggen wat ik voel

Speciaal voor jou

Liefs

zaterdag 17 mei 2014

Ach ja,
Ik kan eindeloos schrijven,
Over wat me tegenhoudt,
Waarom creatief zijn,
Niet lukt

Maar eeuwig daarover doorgaan,
Is (eigenlijk) alleen maar zeuren

En weet je,
Het is niet mijn hart
Die dat zegt

Mijn hart is vol vreugde,
Om wat dan ook,
Het oordeelt niet,
Het geniet

Alleen die gedachten,
Die verstoren dat steeds

Dus besluit ik vanaf nu, weet iets meer te leven vanuit de titel van mijn blog: 'creëer met je hart'. Wees met mijn hart. Ben vanuit mijn hart. Niet creëren vanuit je hoofd, of denken over creativiteit. Nee, gewoon dingen maken. Gewoon, waar ik zin in heb.




vrijdag 16 mei 2014

Ik kan wel eindeloos praten...

Over waarom het me niet lukt om creatief te zijn..

Dagelijks zou ik hier een berichtje kunnen plaatsen. 

En vervolgens doe ik dus helemaal niets.

Maar het leuke is, dat stiekem, mijn creativiteit dan wel stroomt.

Want ik schrijf toch maar mooi wel. 

woensdag 14 mei 2014

Zoekend naar woorden

De volgende tekst schreef ik voor mijn presentatie bij de Kleine Tiki. Graag deel ik de tekst ook met jullie. Het proces was een enorme zoektocht, en het is helemaal niet zoals ik wilde dat het zou worden. Maar toch, ben ik er wel blij mee. Er horen ook twee liedjes bij. De dans moet je er maar bij verzinnen, of je kunt natuurlijk zelf dansen ;). 

Allerlei ideeën
Ze buitelen door mijn hoofd
Ze zijn als golven,
Dan weer overspoelt door het ene,
Dan alweer het volgende

Zo weet ik niet waar ik moet beginnen

Laat ik jullie dan maar meenemen,
In deze zoektocht
Een tocht naar mezelf
Een tocht langs woorden

……

Ik wil geen eindeloze woorden gebruiken
Om te vertellen over hoe het gaat
Of hoe dit jaar voor mij was

Ik ben op zoek
Op zoek naar woorden
Woorden die krachtig zijn
Liefdevol
En precies wat ik bedoel

Woorden die recht doen aan mijn innerlijke wereld
Die laten zien wie ik ben
Waardoor in één woord,
Één zin,
Al mijn verhalen begrepen worden

Niet eeuwig praten
Steeds maar weer toelichten
Juist die paar woorden kiezen
Die raken
En echt zijn

Geen vloedgolf,
Die jou en mij overvalt
Maar een rustig kabbelend beekje
Kalm als altijd

Geen zware steen
Die jou en mij naar beneden trekt
Maar een veertje
Zachtjes zwevend op de wind
……

Maar terwijl ik zoek,
Naar die juiste woorden

Komt er juist,
Wat ik niet wil:

Veel woorden,
Al zoekend ontstaan ze

In mij is er een chaos van bewegingen
Waardoor niets meer duidelijk is

Ik zoek dus,
Naar dat ene stel woorden
Die samen een zin vormen, een gesprek

Ik zie mijn verlangen,
Naar hoe ik het wil

Ik denk aan een citaat:

‘Als God me een klein beetje meer tijd had gegeven in dit leven, dan zou ik niet alles zeggen wat er in mij opkomt, ik zou me meer bewust zijn van wat ik zeg.’ (afscheidsbrief Gabriel Garcia Marquez, vrije vertaling). 



Er is dus een tegenstelling,
In mij
Woorden die echt zijn
Raak en puur

Maar voor die er zijn,
Is er een zoektocht,
Gedoe en wrijving

Het is geen constant groeiend proces
Geen rechte weg
Geen bestaande weg
Niets staat vast
Op deze weg

Ook al zou ik het willen:
Gaan zitten,
Met pen en papier
Als vanzelf stroomt de inspiratie
Aan één stuk door

Of zomaar spreken,
Zonder te zoeken
Naar juiste woorden
Voor wat ik bedoel

Maar ja,
Ik kan wel boos worden
Dat het me niet lukt
Of ontevreden over mezelf

Zo word ik onzeker
Over hoe het zou moeten
In een extraverte wereld

Zo is het nu eenmaal
Zo denk ik
Zo ben ik

Ik ga omhoog,
Beklim een berg
Met een zware rugzak om,
Een zware tocht

Dan weer,
Rol ik naar beneden
Als van een glijbaan
Wat zo soepel gaat
Dat alles vanzelf komt

Soms sla ik een nieuwe weg in
Terwijl de oude weg zo fijn was
De woorden bevielen me wel
Maar als vanzelf word ik getrokken
Door iets nieuws

Dan is ineens alles
Wat ik tegenkom
Inspiratie
En geeft nieuw inzicht

…..

Terwijl ik me zo beweeg
Door woorden
Beelden
Gedachten
Dans
En beweging

Komen de stukjes als vanzelf tot me
Fladderend, als een vlinder
Alle kanten op
Maar als vanzelf vormt het een geheel

Langzaam,
Maar vanzelf

Zo geef ik er elke keer
Weer een nieuw stukje
Betekenis aan

……

(stilte)

In mij leven verhalen
Kleine verhalen,
Zo klein als één druppel water

Maar de vele grote verhalen,
Die,
Die zijn waar het om gaat

Soms geef ik je mijn woorden

Soms,
Ben ik liever stil
Niet omdat er niets is
Niet omdat ik niet wil praten

Nee,
Dan is stilte sterker
Dan welk woord dan ook


donderdag 8 mei 2014

Het worden van een kunstenaar

Kom
Ik neem je bij de hand
Voer je mee

Langs schilderkunst
Ik vertel honderduit

Dan wat beelden
Ik wijs je de details

We rennen
Langs films, muziek en theaterstukken

Uiteindelijk staan we stil
Voor een deur
Ik duw hem open

Daar zij we dan
In een waar kunstenaarswalhalla

Alles is er
Je kunt alles maken
Alle mogelijkheden zijn er

Maar wee je gebeente,
Als je nu niet meteen
Kun schilderen, boetseren, muziek spelen en componeren of theater kunt spelen!


Ik heb het je toch laten zien!

vrijdag 2 mei 2014

Mijn notitieboekjes #3 - Etty Hillesum

En later vroeg ik aan S.: is het niet bijna goddeloos om in een tijd als deze nog zozeer aan God te geloven? En is het lichtzinnig, vraag ik hem, om het leven nog zó mooi te vinden. - Etty Hillesum 

Terwijl ik dit citaat lees, raakt het me niet echt, het doet me niet zoveel, ik snap het niet. Ik begin er over te schrijven, én dan, dan besef ik me weer waarom dit citaat zo bijzonder is: het is geschreven in de Tweede Wereldoorlog. Terwijl ik dat besef, zie ik de schoonheid en bijzonderheid van dit citaat. Het heeft ineens een hele andere context gekregen.

Naast mijn gewone notitieboekje, voor allerlei dagelijkse dingen, ideeën en gedichten, heb ik een notitieboek voor de schrijfgong van Shodo. Omdat het dit jaar 100 jaar geleden is dat Etty Hillesum geboren is, organiseert Christine van Shodo een schrijfgong. Een 'gong' is een oosterse traditie, waarbij je 100 dagen achter elkaar elke dag een kwartier lang iets doet. Meestal iets meditatiefs, neem ik aan. Nu dus met schrijven.

Elke dag schrijf je een kwartier lang, over een citaat van Etty Hillesum. Deze citaten komen uit haar dagboek, wat zij bijhield tijdens de oorlog. Ze verwoordt haar persoonlijke ontwikkeling heel mooi.

Ik heb niet haar dagboek gelezen, juist omdat ik open wilde zijn in deze schrijfgong. Eerlijk is eerlijk, ik schreef niet elke dag. Soms was ik echt te moe, maar ik probeerde het wel elke dag te doen. Vooral als ik geen zin had, deed ik het toch.

Het is heel bijzonder om aan de hand van een citaat te schrijven. Soms heb ik niets met een citaat, soms raakt het me. Maar ik schrijf gewoon, en dat is het belangrijkste voor mij in deze schrijfgong. Ik schrijf een kwartier lang én elke keer gebeurt er dan iets bijzonders. Even ga ik helemaal op in de flow en schrijf ik aan één stuk door zonder na te denken. Of ik ontdek iets nieuws in mijzelf.

Vandaag is dag 91. Nog maar een paar dagen te gaan. Nu voelen die 100 dagen toch wel erg lang hoor. Ik kan me haast niet meer herinneren dat ik dit niet deed..

Voor mij werkt het goed om aan de hand van citaten te schrijven. Niet dat ik alleen maar schrijf over dat citaat, juist niet, maar het is een goed uitgangspunt, daardoor begin ik.

Schrijven jullie wel eens naar aanleiding van een citaat?

Liefs