Kleurrijke tekening

Vanuit een flow ontstaat wat

Kleuren stromen

Door elkaar

Ze passen bij elkaar

Ze laten elkaar

zien

Creativiteit & worstelingen #2

Zoals zo vaak is het makkelijker om iets te vertellen met veel worden, dan in één zin. Daarom een nieuw blogje over hetzelfde onderwerp als gisteren. 

Voor mij is creativiteit heel belangrijk. Waarom?

Ik vind het leuk om iets te maken of te bedenken

Door te schrijven of te schilderen zonder idee, maar gewoon doen, kom ik dichter bij mezelf

Het is heel bevredigend om iets te zien wat ik zelf heb gemaakt

Maar mijn creativiteit heeft ook een keerzijde: als ik niet creatief ben, ben ik niet blij. Als ik niet creatief ben, wil ik dat (meestal) wel graag. Als ik niet creatief ben, ben ik ver weg van mezelf. Dat schreef ik al, maar ik schrijf graag over wat er dan met mij gebeurd. Waarschijnlijk voornamelijk voor mezelf, om het zelf beter te begrijpen.

Ik word namelijk boos op mezelf, als ik niet creatief bezig ben. Omdat ik weet dat ik het zo leuk vind én omdat het goed voor me is. Ik weet dus heel goed dat het beter is als ik wel iets creatiefs doe. Ik word boos omdat ik niet doe wat ik wil doen. Ik word boos omdat ik me er niet toe kan zetten.

Dan, op een bepaald moment, besef ik dat ik boos ben op mezelf en dat die boosheid me niet verder helpt. Dan komt het verdriet, teleurstelling over mezelf. Daarmee komt het geloof dat ik het ook echt niet kan.

Vanaf dat moment beginnen het verdriet en de boosheid in mij een dans met elkaar. Ze dansen om elkaar heen, bewegen naar en van elkaar. Ze draaien, lopen alle kanten op, maar komen altijd weer terecht in een botsing. De dans verandert in een gevecht. Emotie over emotie, laag over laag.

Klinkt heftig, en dat kan het ook zijn. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik tegenzin ervaar om iets creatiefs te doen, want zelfs de gedachte aan iets creatiefs maakt dat de emoties opkomen en met elkaar strijden.

Ja, ingewikkeld. En toch, kom ik er ook altijd al weer uit. Door dit te schrijven, door te gaan zitten én toch iets creatiefs te doen. En daar ben ik trots op.

Creativiteit & worstelingen #1

Life is a great big canvas and you should throw all the paint on it you can. 

Danny Kaye

Ik herinner me de tijd, een paar jaar terug, dat ik mezelf omschreef als creatief. Maar als ik terugkijk, was ik amper creatief. Ik was druk met andere dingen, en daarnaast durfde ik ook niet echt creatief te zijn.

Heel goed wist ik, dat ik eigenlijk niet echt creatief was. Ik wist dat dit één van mijn eigenschappen was, maar ik deed er niet veel mee.

Geen tijd

Geen zin

Geen ideeën

Nu weet ik niet meer welk gevoel dat toen precies opleverde, maar ik weet wel hoe ik me nu voel rondom mijn creativiteit.

Ik ben boos
Omdat ik niet creatief bezig ben

Ik ben verdrietig
Omdat ik niet genoeg ben

Ik voel me schuldig
Dat ik niets doe

Teleurgesteld in mezelf,

Om mijn luie gedrag

En langzaam
Voel ik me steeds slechter

Alleen maar
Omdat ik niets creatiefs doe



Ingewikkeld hè, creativiteit?

Schrijvend

Eerst schreef ik

Nu denk ik

Er komen alleen maar clichés op papier. 

Ik wil juist beter schrijven, maar doordat ik te veel nadenk over welke woorden ik moet gebruiken, wordt mijn tekst juist slechter. 

Terug naar hoe ik het eerst deed! 

Zing een liedje

Al twee keer ben ik (creatief) geblokkeerd op een huiswerkopdracht van De Kleine Tiki. Een opdracht die zo simpel klinkt, maar voor mij blijkbaar heel ingewikkeld is:

Maak een liedje* 

Bron: Flickr, Irene Mei

Een liedje?

Maar waar dan precies over?

Hoe vind ik een melodie?

Hoe zorg ik dat de woorden passen in het ritme?

Maar vooral nog:

Ik kan niet zingen!


Waar ik precies op blokkeerde kan ik niet uitleggen. Er was gewoon een blokkade, de woorden kwamen niet, of alles klonk stom of clichématig. Waarschijnlijk speelt dat alles een beetje mee.

Allerlei tips kreeg ik, maar geen enkele tip hielp. (nee, ligt niet aan jullie of je tips, tipgevers ;)

Het enige wat hielp, was voor mijn groep gaan staan en zeggen: ik heb geen liedje. Ik heb het huiswerk niet gedaan, omdat ik blokkeerde. Dat is hoe het nu is.

En terwijl ik dat vertelde, was er rust, voelde het helemaal goed om dat, op deze manier te vertellen. Het was helemaal goed zo!

De volgende huiswerkopdracht, betreft weer het maken van een liedje...



Zal het me nu lukken?

Liefs

* De opdracht is natuurlijk iets specifieker dan alleen: maak een liedje. Dit betreft een thema, een onderwerp. Maar dan nog, is het maken van een liedje een vrij brede opdracht. Vind ik dan. Voor mij dan.

Kijkend naar mezelf...

Terwijl ik heerlijk aan het schilderen ben, kijk ik ineens vanaf een afstandje naar mezelf. En ineens vraag ik me af, wat zullen anderen van mij denken als ze me zo zien schilderen?

Zien ze dan iemand die

geniet van het schilderen
er in op gaat
doet wat ze leuk vindt

het nodig heeft om te schilderen?

Of zien ze iemand die

iets nutteloos doet
bezig is haar tijd te vullen (of uit te zitten)
niets bereikt
iets nutteloos doet!

Wat is dan het verschil tussen een kunstenaar en een hobby-er? Wanneer is het een obsessie, wanneer is het noodzakelijk? Maakt het uit wat je doet? Maakt het uit wat het wordt?

Maakt het uit wat jij ervan vindt? 

Blijkbaar nu even wel...

Ach ja, het gaat allemaal over hokjes. Mensen in hokjes stoppen. Oordelen over anderen. Oordelen over mezelf. En wat ik schilderde is dan wel weer heel toepasselijk:

Precies volgens de lijntjes geschilderd. Hokjes!

Maar ja, als ik constant blijf denken aan wat anderen (welke anderen) misschien wel of niet van me vinden, dan blijft er geen tijd meer om te schilderen. En al helemaal niet om er van te genieten. Dan laat ik het nu maar weer even los.

Dit is deel van mijn creatieve proces. Ups en downs. Tevreden, ontevreden. Over van alles en nog wat. Graag deel ik meer van mijn proces, om te laten zien dat creativiteit niet altijd makkelijk is. Maar wel altijd voldoening geeft en het is gewoon heerlijk om te doen. 

Liefs

Mijn lieve lijf

Geef me geld,

Genoeg om van te leven

Zodat ik nooit meer hoef te werken

Dan kom ik tot rust

Dan koop ik een huisje

Verstopt in het bos

Overprikkeld word ik nooit meer

Dan kom ik tot rust

Geef me een hulp

Die al het huishouden voor me doet

Ik, nooit meer druk in de weer

Dan kom ik tot rust

Geef me een partner

Die me vol liefde beschermd

Gespannen ben ik nooit meer

Dan kom ik tot rust

Zoiets dan graag! (hier gevonden)

Weet je mijn lijf,

Ik heb je lief

Alles wil ik je schenken

Voor jouw rust

Ik gun ons samen

Die rust en ontspanning

Een fijn lijf,

Een fijn leven!

Maar van alle geschenken die je vraagt,

Kan ik er maar één geven:

Mezelf

Geschreven voor mijn opleiding. De opdracht: schrijf een tekst over wat jouw lichaam nodig heeft. Ik kan zoveel woorden gebruiken, ik kan zoveel zeggen. Dit zijn mijn woorden van nu. Ik kan er zoveel meer over vertellen en uitleggen, maar voor nu, is dit genoeg.

Liefs

Vertellen

Ik wil wel schrijven

Alleen, 

De woorden durven niet

Kleurend

Ik keer naar binnen

Volg mijn hand

Mee, naar binnen

Een meditatie

Elke beweging wordt gereflecteerd

In mij

Heel even

Ben ik één, 

Met wat ik kleur

Wat heerlijk toch, kleuren! 

Een warm bad

Vol liefde

Zorgende handen

Die jou,

Alles geven

Dat je maar nodig hebt

Liefs

Mijn atelier

Een plek om te rusten.

Stilletjes in mezelf gekeerd

Een plek voor expressie

Enthousiaste dans

Grote woorden

Tekeningen

Een plek vol rommel

Met alle mogelijkheden

Een plek van meditatie

Rust en stilte

Een plek van schrijven

Grote woorden,

Zoekend naar woorden

Een extra slaapkamer, extra ruimte. Ruimte, voor een atelier. Het is een fijne plek.

Liefs 

Verhuisd

Waar ben ik al die tijd geweest?

Ja, dat vroeg ik mezelf wel af. Want ik was wel heel afwezig van dit blog. Terwijl ik eigenlijk juist van plan was om meer hier te zijn.

Gelukkig had het wel een goede reden: ik ben verhuisd! Naar een heel leuk huisje, met veel meer ruimte dan ons vorige huisje. Maar ja, verhuizen kost nu eenmaal veel tijd en energie. Een goede excuusreden om niet te bloggen en niet creatief te zijn...

Een impressie van het huis:

Liefs

Weer creatief aan de slag #1

Tijd voor mijn eerste stap richting (weer) creatief zijn.

Deze eerste stap heeft niets te maken met inspiratie.

Het klinkt heel logisch; creativiteit en inspiratie hebben met elkaar te maken. Sommige mensen denken zelfs dat het hetzelfde is: als je inspiratie hebt, kun je creëren, heb je dat niet, dan ben je niet creatief.
Er is zeker een verband! Alleen, als je even geen inspiratie hebt, betekent dat nog niet dat je niet creatief kunt zijn op dat moment.

Creativiteit is niet alleen maar inspiratie: Creativiteit is 1% inspiratie en 99% transpiratie 

Edison 

Mijn eerste stap, heeft dan ook met die transpiratie te maken: weer aan de slag gaan. Ik besloot klein te beginnen, door elke dag tien minuten te schrijven. Een tijd lang heb ik elke dag een kwartier geschreven en dat beviel me heel goed. Maar zoals vaker, stopte ik daarmee en schreef ik bijna niets meer.

Gewoon schrijven, doorschrijven en nog eens schrijven. Net zolang tot de tien minuten voorbij zijn.

Al een paar dagen (3!) schrijf ik steeds die tien minuten. Elke dag ben ik weer trots dat ik dat gedaan heb.

Een redelijk kleine stap dus, maar wel één die goed bij mij past.

En om te laten zien dat het er niet om gaat om een verhaal te schrijven, of iets wat ook maar in een bepaalde mate hoogstaand is, hier een deel van wat ik de eerste dag schreef:

Ondanks dat ik helemaal geen zin heb, doe ik het toch. Schrijven. Nu. 10 minuten lang....

... En dit moet iets creatiefs opleveren? Het brengt alleen maar gezuer voort, en dat weet ik heel erg goed. Nee, het is gewoon goed voor me. Wat ik ook zeg, of doe, of probeer. Nee, het is goed. Al brengt het me maar een kleine fractie dichter bij mezelf. Dat hele kleine beetje, dat is genoeg.

Op naar de volgende stap. Een stap die bij mij vanzelf ontstaat...

Liefs

Creativiteit - hè, wat?

Al een paar weken ben ik niet zo aan het bloggen. Er is gewoon helemaal geen inspiratie.
En diezelfde weken, deed ik ook eigenlijk bijna niets creatiefs.

Het is heel makkelijk om niet creatief te zijn.

Het is alleen helemaal niet leuk.
En: het is al helemaal niet goed voor me.

Tjah, elk begin is lastig, zo nu ook.

Dus, ik heb een plan. Voorzichtig weer beginnen, met allerlei creatieve dingen.

(Oké, plan is te sterk uitgedrukt. Een vaag plan, een idee. Over wat misschien zou werken...)

Tot binnenkort!

Liefs

Duivenleven

Eigenlijk wil ik al twee weken iets schrijven over duiven.

Over hoe leuk ik het vond om te zien hoe ze een nestje bouwden. Elke keer kwam duif 1 aangevlogen met een takje, van heel ver (nee takjes uit eigen tuin zijn niet geschikt!) en liet duif 2 deze rangschikken in het nestje. Minstens een derde van de takjes viel naar beneden en het nest leek me niet al te stabiel. Maar, duif 1 (en duif 2) gaven het niet op. Elke keer kwam duif 1 weer aanzetten met 1 takje.

Hoe zou het zijn om een duif te zijn? Eindeloos geduldig, telkens weer hetzelfde nest opbouwen.

Daarna wisselden ze elkaar af, om en om zaten ze uren lang op het nestje.

Hoe zou het zijn om een duif te zijn? Eindeloos zittend. Helemaal niets hoeven te doen. Zou een duif mediteren terwijl ze haar eieren uitbroedt?

Ja, ik bewonderde die twee duiven wel.

Totdat, we thuis kwamen en de duiven nergens te bekennen waren. Er lagen enkel nog wat veertjes op de grond... Duif 2 (of 1, dat weet ik niet zeker..) kwam vandaag meerdere keren aangevlogen en riep naar duif 1. Ach, wat een zielig einde van dit verhaal. Ik hoopte op kleine, schattige miniduifjes.

Nee, vandaag bewonder ik het leven van een duif niet.

Hoe gaat het met je?

Laatst had ik het met twee vrienden over de vraag 'hoe gaat het met je?' en dat dit eigenlijk een heel vervelende vraag is.

Het is een vraag waarop men verwacht dat je positief antwoord. Doe je dit niet, dan willen ze het eigenlijk niet horen en wordt er waarschijnlijk niet doorgevraagd naar hoe het me je gaat.

Natuurlijk wil ik graag antwoorden dat het goed met me gaat. En soms, doe ik dat ook gewoon. Als ik geen zin heb om uit te leggen hoe ingewikkeld die vraag eigenlijk is. Want meestal, kan ik geen eenduidig antwoord geven.

Natuurlijk wil ik graag dat het altijd goed met me gaat. Maar als ik eerlijk ben, dan gaat het niet altijd goed met me. Meestal gaat dat in periodes. De ene week voel ik me goed, de volgende week weer minder goed. Fysiek, mentaal of emotioneel, op al die verschillende niveaus kan er iets mis zijn. Meestal heeft het ook enorme invloed op elkaar. Voel ik me een dagje wat minder, dan is de kans groot dat er nog zo'n dag aankomt.

Toch is er elke keer weer een omslagpunt, en gaat het ook weer even wel goed met me. Alleen is het nooit mogelijk om te voorspellen wanneer dat omslagpunt is. En wat het is. En waarom het werkt. En waarom het de volgende keer niet werkt. Het is een shift, een knop die omgaat, en hup, ik ben in een andere modus. Maar ja, het is zoiets vaags, wat vooral onbewust gebeurt, en dus niet uit te leggen is.

Misschien merk je al dat het nu wat minder met me gaat ;). Ach ja, het zijn periodes, vanzelf komt er wel weer een goede periode, over een paar dagen of een week. Het is moeilijk om dat helemaal uit mijn woorden te halen, om te doen alsof het goed gaat. En eigenlijk, wil ik ook niet doen alsof het er niet is.

Hoe gaat het met mij?

Op dit moment ben ik moe, heel moe. En mijn geest heeft de neiging om alles negatief op te vatten, om chagrijnig en negatief over alles te zijn wat met mij te maken heeft.

Zo, zo gaat het nu met mij.

(Familie, maak je niet al te veel zorgen om mij. Das niet de bedoeling van dit berichtje ;)

Liefs

Teken met oliekrijt

De laatste tijd geniet ik ontzettend van tekenen met oliepastelkrijt. Normaal gesproken gebruik ik veel liever mijn zachte pastelkrijt, maar nu ineens niet. Ik tekende lekker intuitief, en genoot van de combinatie van wit met kleur. 

Maar, ik kon het ook niet laten om een lekker grote tekening te maken met zo min mogelijk wit. ;) 

Liefs

Sterke vrouwen (en mannen ;)

Daar staat er één
Een sterke vrouw

Niet omdat ze veel fysieke kracht heeft
Niet omdat ze alles heeft overwonnen

Deze vrouw is sterk
Omdat ze in haar kracht staat

Niet omdat ze alles weet
Niet omdat ze alles durft

Deze vrouw is sterk
Omdat ze praat over haar problemen

Niet omdat ze een macho is
Niet omdat ze een goede baan heeft

Deze vrouw is sterk
Door alle openheid die ze laat zien

Net zoals die andere vrouw,
Even sterk is

Omdat zij weer, op haar manier
in haar kracht staat

Natuurlijk geldt dit ook voor mannen ;)

Vrijdag verbaasde ik en genoot ik van de tweede presentatiedag van De Kleine Tiki. Elk opleidingsjaar wordt afgesloten met een presentatie van alle studenten, in hun eigen groep. Ieder heeft twintig minuten de tijd om op haar/zijn manier te laten zien was het belangrijkste voor haar/hem was in het afgelopen jaar. Deze dag presenteerden alleen vrouwen, vandaar mijn gedicht in vrouwelijke vorm ;).

Ik verbaasde me over hoe verschillende de presentaties waren en hoe verschillend de vrouwen waren die presenteerden. Ik genoot ook van hoe verschillende de presentaties waren. Het was fijn om wat langere tijd naar iemand te kijken en te luisteren, en alles echt tot je door te laten dringen. Bijzonder om ieders eigenheid zo naar voren te zien komen, hoe eng het ook is om te presenteren over jezelf.

Wauw, wat is De Kleine Tiki toch bijzonder. (Ik zal er binnenkort nog wat meer over schrijven. Als je ondertussen vragen hebt over de opleiding, mag je ze ook gerust stellen).

En ach, een fotootje van mijn presentatie. De tekst en liedjes heb ik al met jullie gedeeld. 

Favoriete schrijver #1 - Paul Auster

Ik lees ontzettend veel boeken. Ik verslind boeken. Mijn bibliotheekabonnement staat 10 boeken per keer toe en meestal heb ik er ook 10 thuis. Ik lees zowel fictie als non-fictie.

Laatst pakte ik toevallig een boek van Paul Auster. Nog nooit van gehoord en de omschrijving 'schitterende bespiegeling over ouder worden' sprak me nu niet direct aan. Toch nam ik een (ander) boek van hem mee. Daar was ik heel blij mee, omdat het een heel bijzonder schrijver is.

Nu ik drie boeken van hem heb gelezen (Man in het duister, onzichtbaar en Winterlogboek) kan ik zeggen dat het één van mijn favoriete schrijvers is. Normaal lees ik veel boeken die wel een aardig verhaal hebben, maar een haast standaardschrijfstijl hebben. Beschrijvend, niet heel diepgaand. Tjah, de meeste romans hebben dat.

Niet deze schrijver. Paul Auster schrijft met een diepgang, eerlijkheid en openheid die haast verbazingwekkend is. Hij geeft betekenis en legt verbindingen. Volgens Wikipedia is hij een postmodernistisch schrijver. Trouwens ook één van de grootste levende schrijvers van Amerika. Aldus hen ;)

Ik geniet ontzettend van de boeken, omdat ik meegesleept wordt door de manier van schrijven. Het is ontzettend intens en regelmatig absurd of verrassend.

Deze boeken zijn anders dan andere boeken, je voelt je haast verbonden met de schrijver, omdat hij zo vanuit zichzelf schrijft.

Goed, waarschijnlijk vind ik deze schrijver zo goed, omdat ik zelf ook een schrijfstijl heb die hier enigszins op lijkt. Ik kan niet aan hem tippen, dat probeer ik niet eens! Maar, het is alsof hij schrijft op een manier die bij mijn denken past, het sluit aan.

Tjah, niet echt een standaardbeschrijving van een schrijver of boek. Misschien ook niet echt helder of duidelijk, maar ik denk dat je alleen zelf kunt ervaren of je deze boeken net zo geweldig vindt als ik.

Veel (eventueel) leesplezier ;)

Klaprozenplezier

Voor mij waren klaprozen altijd wel iets unieks.
Bijzonder als ze zijn én ik zag ze niet zo vaak.
Nu, zomaar, staan ze voor mijn tuin.

Lieve klaproos,

Zo teer als je bent

Gericht naar de zon

Drink je licht

En verspreid je liefde

Meer meegenieten met de seizoenen kan bij Jane, Barbara, Stella, Arnika, Kristel, Sarah, Angela, Sandra, Karin en Maaike 

Liefs

Woordenstroom

Als het gewoon stroomt

Woorden,

Helemaal vanuit je hart

Of misschien zelfs nog,

van een stukje dieper

Dat

Elk woord telt

Gewoon,

Omdat je alleen zegt

Wat echt nodig is

Ik kan genieten

Van alle woorden

Die tot me komen

Of uit me stromen

Zo heen en weer

Ik ben een bootje

Varend op de golven

En ja, soms

Is er een storm

Vol woorden

Die mijn bootje

Bedreigen

Te veel woorden

Terwijl

Alleen

Het eerste woord

Echt nodig was

Ik stroom zelf

Als deel van de woorden

Die alleen maar extra

Zeggen wat ik voel

Speciaal voor jou

Liefs

Ach ja,
Ik kan eindeloos schrijven,
Over wat me tegenhoudt,
Waarom creatief zijn,
Niet lukt

Maar eeuwig daarover doorgaan,
Is (eigenlijk) alleen maar zeuren

En weet je,
Het is niet mijn hart
Die dat zegt

Mijn hart is vol vreugde,
Om wat dan ook,
Het oordeelt niet,
Het geniet

Alleen die gedachten,
Die verstoren dat steeds

Dus besluit ik vanaf nu, weet iets meer te leven vanuit de titel van mijn blog: 'creëer met je hart'. Wees met mijn hart. Ben vanuit mijn hart. Niet creëren vanuit je hoofd, of denken over creativiteit. Nee, gewoon dingen maken. Gewoon, waar ik zin in heb.

Ik kan wel eindeloos praten...

Over waarom het me niet lukt om creatief te zijn..

Dagelijks zou ik hier een berichtje kunnen plaatsen. 

En vervolgens doe ik dus helemaal niets.

Maar het leuke is, dat stiekem, mijn creativiteit dan wel stroomt.

Want ik schrijf toch maar mooi wel. 

Zoekend naar woorden

De volgende tekst schreef ik voor mijn presentatie bij de Kleine Tiki. Graag deel ik de tekst ook met jullie. Het proces was een enorme zoektocht, en het is helemaal niet zoals ik wilde dat het zou worden. Maar toch, ben ik er wel blij mee. Er horen ook twee liedjes bij. De dans moet je er maar bij verzinnen, of je kunt natuurlijk zelf dansen ;). 

Allerlei ideeën
Ze buitelen door mijn hoofd
Ze zijn als golven,
Dan weer overspoelt door het ene,
Dan alweer het volgende

Zo weet ik niet waar ik moet beginnen

Laat ik jullie dan maar meenemen,
In deze zoektocht
Een tocht naar mezelf
Een tocht langs woorden

……

Ik wil geen eindeloze woorden gebruiken
Om te vertellen over hoe het gaat
Of hoe dit jaar voor mij was

Ik ben op zoek
Op zoek naar woorden
Woorden die krachtig zijn
Liefdevol
En precies wat ik bedoel

Woorden die recht doen aan mijn innerlijke wereld
Die laten zien wie ik ben
Waardoor in één woord,
Één zin,
Al mijn verhalen begrepen worden

Niet eeuwig praten
Steeds maar weer toelichten
Juist die paar woorden kiezen
Die raken
En echt zijn

Geen vloedgolf,
Die jou en mij overvalt
Maar een rustig kabbelend beekje
Kalm als altijd

Geen zware steen
Die jou en mij naar beneden trekt
Maar een veertje
Zachtjes zwevend op de wind

……

Maar terwijl ik zoek,
Naar die juiste woorden

Komt er juist,
Wat ik niet wil:

Veel woorden,
Al zoekend ontstaan ze

In mij is er een chaos van bewegingen
Waardoor niets meer duidelijk is

Ik zoek dus,
Naar dat ene stel woorden
Die samen een zin vormen, een gesprek

Ik zie mijn verlangen,
Naar hoe ik het wil

Ik denk aan een citaat:

‘Als God me een klein beetje meer tijd had gegeven in dit leven, dan zou ik niet alles zeggen wat er in mij opkomt, ik zou me meer bewust zijn van wat ik zeg.’ (afscheidsbrief Gabriel Garcia Marquez, vrije vertaling). 

Er is dus een tegenstelling,
In mij
Woorden die echt zijn
Raak en puur

Maar voor die er zijn,
Is er een zoektocht,
Gedoe en wrijving

Het is geen constant groeiend proces
Geen rechte weg
Geen bestaande weg
Niets staat vast
Op deze weg

Ook al zou ik het willen:
Gaan zitten,
Met pen en papier
Als vanzelf stroomt de inspiratie
Aan één stuk door

Of zomaar spreken,
Zonder te zoeken
Naar juiste woorden
Voor wat ik bedoel

Maar ja,
Ik kan wel boos worden
Dat het me niet lukt
Of ontevreden over mezelf

Zo word ik onzeker
Over hoe het zou moeten
In een extraverte wereld

Zo is het nu eenmaal
Zo denk ik
Zo ben ik

Ik ga omhoog,
Beklim een berg
Met een zware rugzak om,
Een zware tocht

Dan weer,
Rol ik naar beneden
Als van een glijbaan
Wat zo soepel gaat
Dat alles vanzelf komt

Soms sla ik een nieuwe weg in
Terwijl de oude weg zo fijn was
De woorden bevielen me wel
Maar als vanzelf word ik getrokken
Door iets nieuws

Dan is ineens alles
Wat ik tegenkom
Inspiratie
En geeft nieuw inzicht

…..

Terwijl ik me zo beweeg
Door woorden
Beelden
Gedachten
Dans
En beweging

Komen de stukjes als vanzelf tot me
Fladderend, als een vlinder
Alle kanten op
Maar als vanzelf vormt het een geheel

Langzaam,
Maar vanzelf

Zo geef ik er elke keer
Weer een nieuw stukje
Betekenis aan

……

(stilte)

In mij leven verhalen
Kleine verhalen,
Zo klein als één druppel water

Maar de vele grote verhalen,
Die,
Die zijn waar het om gaat

Soms geef ik je mijn woorden

Soms,
Ben ik liever stil
Niet omdat er niets is
Niet omdat ik niet wil praten

Nee,
Dan is stilte sterker
Dan welk woord dan ook

Het worden van een kunstenaar

Kom

Ik neem je bij de hand

Voer je mee

Langs schilderkunst

Ik vertel honderduit

Dan wat beelden

Ik wijs je de details

We rennen

Langs films, muziek en theaterstukken

Uiteindelijk staan we stil

Voor een deur

Ik duw hem open

Daar zij we dan

In een waar kunstenaarswalhalla

Alles is er

Je kunt alles maken

Alle mogelijkheden zijn er

Maar wee je gebeente,

Als je nu niet meteen

Kun schilderen, boetseren, muziek spelen en componeren of theater kunt spelen!

Ik heb het je toch laten zien!

Mijn notitieboekjes #3 - Etty Hillesum

En later vroeg ik aan S.: is het niet bijna goddeloos om in een tijd als deze nog zozeer aan God te geloven? En is het lichtzinnig, vraag ik hem, om het leven nog zó mooi te vinden. - Etty Hillesum 

Terwijl ik dit citaat lees, raakt het me niet echt, het doet me niet zoveel, ik snap het niet. Ik begin er over te schrijven, én dan, dan besef ik me weer waarom dit citaat zo bijzonder is: het is geschreven in de Tweede Wereldoorlog. Terwijl ik dat besef, zie ik de schoonheid en bijzonderheid van dit citaat. Het heeft ineens een hele andere context gekregen.

Naast mijn gewone notitieboekje, voor allerlei dagelijkse dingen, ideeën en gedichten, heb ik een notitieboek voor de schrijfgong van Shodo. Omdat het dit jaar 100 jaar geleden is dat Etty Hillesum geboren is, organiseert Christine van Shodo een schrijfgong. Een 'gong' is een oosterse traditie, waarbij je 100 dagen achter elkaar elke dag een kwartier lang iets doet. Meestal iets meditatiefs, neem ik aan. Nu dus met schrijven.

Elke dag schrijf je een kwartier lang, over een citaat van Etty Hillesum. Deze citaten komen uit haar dagboek, wat zij bijhield tijdens de oorlog. Ze verwoordt haar persoonlijke ontwikkeling heel mooi.

Ik heb niet haar dagboek gelezen, juist omdat ik open wilde zijn in deze schrijfgong. Eerlijk is eerlijk, ik schreef niet elke dag. Soms was ik echt te moe, maar ik probeerde het wel elke dag te doen. Vooral als ik geen zin had, deed ik het toch.

Het is heel bijzonder om aan de hand van een citaat te schrijven. Soms heb ik niets met een citaat, soms raakt het me. Maar ik schrijf gewoon, en dat is het belangrijkste voor mij in deze schrijfgong. Ik schrijf een kwartier lang én elke keer gebeurt er dan iets bijzonders. Even ga ik helemaal op in de flow en schrijf ik aan één stuk door zonder na te denken. Of ik ontdek iets nieuws in mijzelf.

Vandaag is dag 91. Nog maar een paar dagen te gaan. Nu voelen die 100 dagen toch wel erg lang hoor. Ik kan me haast niet meer herinneren dat ik dit niet deed..

Voor mij werkt het goed om aan de hand van citaten te schrijven. Niet dat ik alleen maar schrijf over dat citaat, juist niet, maar het is een goed uitgangspunt, daardoor begin ik.

Schrijven jullie wel eens naar aanleiding van een citaat?

Liefs

Zeg hé hè, hoe gaat het nou met dat boek van jou?

Ehm, tjah, ach, je weet wel...

(En dan iets in de trant van: morgen ga ik weer aan de slag, dan zal het vanzelf lukken. Enz, noem maar op!)

Stamel ik terug naar mezelf, als ik die vraag stel aan mijn kleine schrijvertje. Ja, dat schrijvertje, dat heeft het niet makkelijk in mij. Want, er wordt natuurlijk wel geschreven door mij, maar niet aan mijn boek. En mijn schrijvertje, vindt het niet genoeg dat denkertje zich ermee bezig houdt. Nee, hij wil schrijven!

Al eerder schreef ik dat ik géén boek schrijf, maar wel bezig bleef met deze verhaallijn. Hoe staat het er nu voor?

Nou, op dit moment is er geen boek, zelfs nog geen hoofdstuk. En dat heeft allerlei redenen. Goede en slechte natuurlijk. Zonder hier een excuusblogje van te maken, wil ik toch wel een aantal redenen noemen waarom ik niet heel hard schrijf aan mijn boek. Onderverdeeld in verschillende categorieën.

Geen tijd

Tijd is te maken, altijd, dat is waar. Maar, ik ben net begonnen met nieuw werk (jippie!), en dat is vermoeiend en neemt best wat van mijn tijd in beslag. Naast het werken zelf, wat tijd kost, ben ik daarna vaak moe en heb ik geen zin meer om te schrijven.

Onzekerheid

Kan ik het wel? Wat weet ik nu over dans (het onderwerp van het verhaal)? Ach, er zijn eindeloze onzekerheden in mezelf te vinden.

Een boek?

Wil ik wel echt dat het een boek wordt? Of ging het meer om het proces en hoorde dit proces bij mijn afgelopen tijd en wil ik nu mijn aandacht op iets anders richten?

Ach ja, zo zijn die twijfels, vragen en onzekerheden er in mij. Ik weet het even niet, geen idee of het een boek wordt of niet. Maar dat is oké, ik blijf het onderzoeken. Het idee, de verhaallijn, blijft wel in mijn hoofd hangen..

Ondertussen vouw ik nog maar wat jurkjes, gewoon, zomaar. Heerlijk, die verschillende kleurtjes.

Liefs

Zomaar een knutseltje - een (heel) klein kledinghangertje

Net zoals zo vaak, schoot er een idee door mijn hoofd. Zou dat kunnen? Zal ik het gaan maken?

Meestal reageer ik niet zo op zulke gedachten, omdat die er regelmatig zijn, en ik meestal al meteen denk, ach dat kan toch niet.

Nu bedacht ik me, en ging ik het gewoon uitproberen. En ach, ik zocht niet op internet of het al bestond, of iemand het al had bedacht. Terwijl ik dit berichtje typ doe ik dat wel en zie ik dat er heel veel foto's te vinden zijn.

Maar eigenlijk, heel stiekem, vind ik die van mij mooier geworden. Ha! Dat heb ik niet vaak, maar nu wel.

En ach, misschien hebben jullie ook wel zin in een klein knutselwerkje, gewoon omdat het kan, of als je even niets te doen hebt.

Hier een tutorial voor het maken van een ieniemini kledinghanger, gemaakt van een paperclip. Maak er vooral ook een leuk jurkje bij, gevouwen van een notitieblaadje. Ik vond een filmpje met zeer duidelijke uitleg. Voor het vouwen kleurde ik het blaadje aan één zijde, met zacht pastelkrijt. Daarna bevestigde ik dit aan de kledinghanger met een klein plakbandje.

Wat heb je nodig?

- een paperclip

- een kniptangetje

- een ronde tang

- een platte tang (niet per se nodig, wel handig!)

Vouw de paperclip uit, zodat het linker 'pinnetje' schuin staat. 

Vouw de andere kant ook uit: 

Pak dan het ronde tangetje en zorg dat het er zo uitziet:

Knip dan een heel klein stukje van het uitstekende uiteinde (rechts op de foto) af. Minder dan een halve centimeter, echt maar een paar millimeter! Maak met het ronde tangetje een eerste ronding:

Vorm dan het rondje van de hanger verder, zorg dat dit rond wordt. Als je dit nog nooit gedaan hebt, bekijk dan eens dit filmpje (eerste 40 seconden).

En zo heb je een hanger. Het kost heel veel minder tijd om die te maken dan om deze tutorial te schrijven, maar ach.

Veel plezier er mee!

Liefs

Mijn notitieboekjes #2 + 2 tips!

Zoals ik al eerder schreef, gebruik ik meerdere notitieboekjes tegelijkertijd. En ik beloofde ook om te schrijven wat ik dan in die verschillende boekjes schreef.. Oeps, helemaal vergeten.

Vandaag mijn eerste notitieboek: het boekje wat ik altijd bij me heb, waar ik ook heen ga. Dit boekje gebruik ik voor van alles, boodschappenlijstjes, oefeningen, ideeën, gedichten, zomaar wat krabbels, haakpatronen.

Ik heb net een notitieboekje vol, en ben toe aan een volgende. Altijd een heerlijk gevoel om een nieuw boekje te openen, en de eerste woorden op te schrijven. Het voelt toch wel als een nieuw begin..

Rondom gewone notitieboekjes en schrijven heb ik twee tips voor jullie.

Houd het overzicht 

Als je een notitieboekje voor meerdere dingen tegelijkertijd gebruikt, is het soms lastig om dingen terug te vinden. Dan zijn zulke tabjes (tjah, hoe noem je die?) heel erg handig. Ik kocht deze bij de Action. Eerst zo'n velletje:

Maar ja, ik gebruikte alleen die tabjes rechtsboven, dus kocht ik daarna dit:

Ik vind het een superleuk dingetje, omdat het zo simpel en toch zo slim is. (Stiekem wou ik dat ik het ontworpen had :D).

Neem voor elk belangrijk ding wat je terug wilt vinden een eigen kleur. In mijn notitieboekje hierboven zijn er tabjes voor: werk, mijn boek, de basisopdracht (voor de Kleine Tiki), creativiteit in het algemeen en eentje voor boeken die ik graag wil lezen.

Maak afspraken over hoe veel je schrijft met jezelf

Het klinkt misschien raar, maar het kan heel goed werken om met jezelf afspraken te maken over hoe snel je een notitieboekje moet volschrijven. Soms heb je wel inspiratie, en soms niet. Dus; soms schrijf je veel en soms niet. Natuurlijk is dat waar. Maar aan de andere kant: soms schrijf je gewoon niet omdat je geen zin hebt en dán kan zo'n afspraak met jezelf heel goed werken. Je weet dat het boekje vol moet voor een bepaalde datum, dus blijf je toch af en toe schrijven.

Bij mij werkt het niet super goed, deze week had ik nog heel veel lege bladzijden, die ik nu half vulde met slechte gedichtjes. Aan de andere kant: er zitten er wel een paar goede bij en misschien is dat wel genoeg. En ik blijf wel schrijven, terwijl ik anders misschien wel gestopt was deze week, om meerdere weken even niet te schrijven.

Zorg dat je wel genoeg tijd hebt om het boekje te vullen, waarschijnlijk lukt het je niet om een boekje in één week te vullen, dus vraag dat ook niet van jezelf! Ik heb met mezelf de afspraak dat ik 1,5 maand over een boekje doe en dat gaat in principe prima (als je maar regelmatig schrijft ;)).

Liefs

Och jeetje - een sjaal zonder einde

Ik moet iets bekennen...

Al meer dan twee jaar doe ik over een breiwerk... Daar schaam ik me eigenlijk wel een beetje voor. Ik lees zoveel blogs waarin brei- en haakwerken zo snel gemaakt worden, en daar kom ik dan aan met mijn breiwerk, waar ik al twee jaar over doe. (Oké, er zijn genoeg snelle projecten die ik doe, maar dit bleef toch altijd wel in mijn achterhoofd een beetje knagen.)

Op de één of andere manier, lukte het niet om er veel aan te breien. Eigenlijk, vond ik het gewoon saai. Het is namelijk een heel simpel patroon, alleen de kleur maakt het in dit geval wel heel leuk om te breien. Maar er waren altijd leukere projecten om mee bezig te zijn, en meestal had ik niet het geduld om met mijn breiwerk te gaan zitten.

Maar, het is eindelijk bijna af...

Geniet je met je mee?

Alleen, is hij niet bijna af. Want:

 

Dat ga ik natuurlijk nooit redden! Ow, ow, ow. Wat stom van mij. Dan te bedenken dat als ik één rij eerder was gaan minderen, er geen enkel probleem was geweest. 

Nu weet ik niet zo goed hoe ik het zal oplossen. Het uithalen tot de helft, dat zie ik eigenlijk niet echt zitten. Ben ik dan weer een jaar bezig met de rest?  Nu stoppen, maar dat ziet er natuurlijk een beetje raar uit. Een nieuwe bol halen? (Hoogstwaarschijnlijk heeft die een ander verfbad...) 

Wat een dilemma. Ik ga er maar eens over nadenken. En hoogst waarschijnlijk, haal ik het weer uit, tot de helft. Dan heb ik het komende jaar weer iets te doen ;). 

(Het is trouwens wol van Kauni, het is zo mooi! Ja, van de kleuren geniet ik enorm.) 

Liefs

Gehaakt rokje - het patroon

Het is helemaal niet moeilijk om zelf een rokje te haken! Ik dacht van wel, waardoor ik het veel te lang uitstelde om te gaan proberen.Ik ben blij dat ik het toch geprobeerd heb, want ik ben heel blij met het resultaat. Het is ook eigenlijk helemaal niet zo moeilijk, het enige moeilijke is het minderen, wat ik zelf nodig vond om tot een goede vorm te komen. Ik was bang dat een recht rokje niet goed zou passen.

Ik ben bang dat ik het ingewikkelder heb opgeschreven dan het is. Voor mij is het heel logisch, maar ja.. Als je vragen hebt, stel ze gerust!

Ik denk dat dit wel als een basispatroon te gebruiken is, je kunt ook een ander patroon gebruiken.

Het basispatroon:

1. Haak een ketting van lossen, in een meervoud van 14. Haak de laatste losse vast aan de eerste, zodat je een cirkel hebt. (Voor het nemen van de goede maat, zie hieronder).
2. Haak 1 keerlosse en dan: * 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 2 dubbelstokjes, 2 driedubbelstokjes, 2 dubbelstokjes, 2 stokjes en 1 half stokje * . Herhaal alles tussen * en *. Sluit af met een halve vaste in de eerste vaste.
3. Haak 1 keerlosse en dan in elke steek van de vorige rij 1 vaste. Sluit af met een halve vaste in de eerste vaste.
4. Haak 1 keerlosse en herhaal rij 2. Let op: Kies ervoor om te beginnen op het eerste driedubbelstokje, maakt niet uit waar, zodat je kunt beginnen met twee vasten.
5. Herhaal rij 3.

Enzovoort!

Hier in een haakschema:

Maar, hoeveel lossen moet je dan haken om een goed passend rokje te maken? Volgens mij zijn er twee methoden om te kiezen hoeveel je neemt.

1. Je neemt een meetlint, en meet de omvang op de hoogte van waar je wilt dat het rokje begint. Dan blijf je het patroon haken. Ik heb zelf deze methode niet gebruikt, omdat het me niet zo handig lijkt, aangezien ik zelf niet overal even rond ben ;).

2. Neem een meetlint, en meet het breedste punt van je heupen. Dit is dus niet de hoogte waar het rokje begint, maar hierdoor zorg je ervoor dat je niet hoeft te meerderen, alleen hoeft te minderen, naar boven toe. Je werkt dus eigenlijk naar twee kanten toe. Voordeel hiervan is dat je het precies goed kunt laten aansluiten, je gaat net zolang door met minderen tot het past.

Met deze tweede methode kwam ik tot 12 golfjes, dus 12 keer 14 lossen als begin.

Verdere uitleg bij de tweede methode, de methode die ik gebuikte:

Je begint met het haken van het basispatroon, tot je een paar rijen hebt gedaan. Dan draai je het werk om, en begin je aan de andere kant van de beginlossen. Nu ga je minderen. Het minderen doe je in de rij vasten. Om en om, dus in de eerste rij minder je maar in de helft van de golven. Markeer deze steken, zodat je weet dat je ze geminderd hebt. Dit is belangrijk voor de volgende rij.

Het minderen doe je door twee steken samen te haken, in totaal doe je dit twee keer per golfje. In de ene rij doe je dit op het laagste punt, in de andere (volgende) rij op het hoogste punt. Zoals hier op de foto aangegeven met de pijltjes:

De rij met het sterretje is de eerste rij die ik haakte. Naar beneden toe het gewone basispatroon. 

Door het minderen, moet je in het patroon minder steken haken. Hoe meer je mindert, hoe minder duidelijk het golfjespatroon wordt. De golven worden steeds minder hoog, als het ware.

Het patroon in de minderingen wordt als volgt:

1. Haak 1 rij vasten, minder in de golfjes, om en om steeds 2 keer. Dus in totaal heb je dan 12 steken per stukje.

2. Begin op een hoog punt net na het stukje met de minderingen. (In het plaatje hierboven, net boven het sterretje bijvoorbeeld). Haak dan: * 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 2 dubbelstokjes, 2 driedubbelstokjes, 2 dubbelstokjes, 2 stokjes en 1 half stokje (het gewone patroon dus!) dan: 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 1 dubbelstokje, 2 driedubbelstokjes, 1 dubbelstokje, 2 stokjes en 1 half stokje *. (Je haakt 2 dubbelstokjes minder).

3. Haak 1 rij vasten, minder in het andere golfje dan in de vorige rij. Dit moet dus op het hoogste punt van het golfje, niet op het laagste zoals net. Nu zijn alle stukjes in het patroon weer gelijk.

4. Begin op een willekeurig punt (maar wel op een hoogste punt!). Omdat je nu twee keer geminderd hebt, kun je alle golfjes hetzelfde haken. Dit gaat als volgt: * 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 1 dubbelstokje, 2 driedubbelstokjes, 1 dubbelstokje, 2 stokjes en 1 half stokje *

5. Haak 1 rij vasten, minder in het hetzelfde golfje 2 keer als je in rij 1 minderde. Nu heb je 10 steken per stukje.

6. Begin op een hoog punt net na het stukje met de minderingen.Haak dan: * 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 1 dubbelstokje, 2 driedubbelstokjes, 1 dubbelstokje, 2 stokjes en 1 half stokje, en dan: 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 2 dubbelstokjes, 2 stokjes en 1 halfstokje. * (Je haakt dus nu geen driedubbelstokjes meer).

7. Haak 1 rij vasten, minder in hetzelfde golfje als rij 3. Dit is dus weer op een hoog punt in de golf. Nu zijn alle stukjes in het patroon weer gelijk.

8. Begin op een willekeurig punt (maar wel op een hoogste punt!). Haak: * 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 2 dubbelstokjes, 2 stokjes en 1 halfstokje. *

9. Haak 1 rij vasten, minder in het hetzelfde golfje 2 keer, als je in rij 1 (en 5)  minderde. Nu heb je 8 steken per stukje.

10. Begin op een hoog punt net na het stukje met de minderingen. Haak dan: * 2 vasten, 1 half stokje, 2 stokjes, 2 dubbelstokjes, 2 stokjes en 1 halfstokje. Dan: 2 vasten, 1 half stokje, 1 stokje, 2 dubbelstokjes, 1 stokje, 1 half stokje.

11. Haak 1 rij vasten, minder in hetzelfde golfje als rij 3 (en 7). Dit is dus weer op een hoog punt in de golf. Nu zijn alle stukjes in het patroon weer gelijk.

Voor mij was dit voldoende om een goede omvang van het rokje te krijgen. Poeh hè, het lijkt nu zoveel ingewikkelder dan het eigenlijk is. Ik ben benieuwd of je het aandurft om het te proberen te haken.

Liefs

Liebsteraward

Ik kreeg een liebsteraward (van Anita, dank je!). Dit was al weer een maand geleden, maar ik schreef er nog helemaal niets over. Oeps! 

Eerst was ik niet van plan hem door te geven, toen weer wel en toen weer niet. Normaal ben ik helemaal niet zo'n twijfelkont, maar nu was er iets in mij wat me tegenhield. Ik besluit nu om het zo te laten, maar er wel even kort iets over te schrijven op deze manier. 

Maar dat neemt niet weg dat ik het wel heel leuk vond om te ontvangen! Bloggen kan heel eenzaam zijn, als je alleen je berichten typt. Maar het is heel fijn om reacties en bijvoorbeeld een award te krijgen. Het versterkt mijn gevoel van verbinding die ik met sommige mensen voel, die ik helemaal niet ken, enkel van hun blog. 

Daarom, wil ik iedereen die mijn blog leest bedanken, voor het lezen, het meedenken, meeleven, reageren, of het sturen van liefde (ja, dat voel ik heus hoor!). 

Liefs

Gehaakt rokje

Rara, wat is het? 

Ja, mijn rokje is af!

En eigenlijk, ben ik er wel heel blij mee. Alhoewel ik de kleuren normaal niet zo gekozen zou hebben, ben ik er toch wel heel blij mee. Ik voegde ook nog een donkergroen kleurtje toe. Wat is het toch fijn om een eigengemaakt kledingstuk aan te hebben!

Ondertussen heb ik het patroon uitgewerkt. Het ziet er moeilijk uit, maar het is heel simpel! Het is hier te vinden. 

Liefs

Zonder woorden...

Zacht streel ik je met een enkel woord

Omhels je met duizend woorden

Je ogen gaan stralen

Je hart wordt verwarmd

Zoveel woorden,

Soms heel lief

Soms alleen maar

Ontzettend overweldigend

Dan

Is stilte genoeg

Ik kijk je aan

En we weten beide

Dat stilte ons verbindt

Liefs

Dierenkracht #4 - de totempaal

Ja, mijn opdracht rondom de dieren voor mijn opleiding is af! Het was een hele klus, maar wel een hele leuke klus. :)

Het eindresultaat ziet er zo uit:

Perfectionist als ik ben, ben ik natuurlijk niet 100% tevreden... Maar goed, waarschijnlijk zal ik die houding altijd hebben, naar alles wat ik maak. Ik kan ook wel genieten van hoe het eruit ziet en vind het ook wel mooi.

Liefs