donderdag 5 september 2013

Geldbelust?

Op het Elfenkunstfestival nam ik ook een aantal van mijn projecten mee die niet te koop waren. Projecten die me heel dierbaar zijn, en ik daarom niet kwijt wil. Dat zijn mijn herfstproject, winterproject en lenteproject. Maar ik kwam daar niet alleen maar om dingen te verkopen, maar ook om te laten zien wat ik nu al gemaakt heb, en wat ik op mijn blog laat zien.

Bordjes met 'niet te koop' nam ik ook mee.

Die ik vervolgens niet ophing. Expres..

Waarom?

Er kwam een man bij mijn kraampje, die ook op de markt stond. Toen hingen de bordjes sowieso nog niet en hij vroeg of mijn herfstproject te koop was. Ik zei van niet. Hij zei: maar waarom niet? Ik vertelde dat ik hem graag zelf wilde houden. Daarnaast, ik zou niet weten wat ik er voor moest vragen, voegde ik er aan toe. Hij noemde een bedrag, waarvan ik schrok. Ik dacht: dat kan ik toch niet vragen?

250 euro zei hij. Jeetje, dat zou ik er nooit, maar dan ook nooit, als ik hem wou verkopen, voor vragen. Niet dat hij er verstand van had hoor, dat moet ik er dan wel weer bij zeggen, maar toch.

Eigenlijk was het wel een prettig idee. Want prijzen bepalen voor wat ik verkocht vond ik heel moeilijk. Als ik het zelf zou kopen zou ik er ook niet veel aan willen uitgeven.. Daarnaast, ik ben nog maar een beginner, ik heb geen groot atelier of een winkel.

Maar goed, om de één of andere manier gaf het me wel zelfvertrouwen. Vertrouwen dat ik geld mag vragen voor wat ik maak. Niet de hoeveelheid uren is daarbij bepalend, maar het idee, de inspiratie. Natuurlijk ook het materiaal en de uren, maar toch misschien in mindere mate.

En daarom hing ik het bordje 'niet te koop' niet op. Niet dat ik het project verkocht hoor (gelukkig niet!).

Ben ik dan geldbelust? Ineens wil ik iets wat ik niet weg wilde doen, voor een groot bedrag wel weg doen. Misschien wel.. Misschien ook niet. Ik ben trots op mijn project, maar er niet zo aan gehecht dat ik het nooit weg zou willen doen. En dan zeker niet voor een bedrag wat laat zien dat het project, de maker en het proces gewaardeerd wordt..

Er is ook een verschil tussen de insteek van een project: als je van tevoren bedenkt dat het voor jezelf wordt, is het heel veel moeilijker om weg te doen dan als je van tevoren al weet dat het weg 'moet'.

Maar goed, voor nu ben ik blij dat ik hem niet verkocht heb, want ik vind de sjaal zelf nog veel te leuk. :)
(En ik wil de sjaal nog heeeel lang houden, omdat hij me herinnert aan mijn creativiteit, hoeveel dat me brengt en hoe belangrijk dat voor me is. En niet het minste: het was mijn eerste grote vrije project, daar wil ik ook graag aan herinnerd blijven.)

Hebben jullie ook zo'n moeite met een goede prijs bepalen waar je helemaal achterstaat? 

Liefs

4 opmerkingen:

  1. Jaha, ook ik vind dat vaak heel erg lastig. Een prijs bepalen die recht doet aan je originaliteit, creativiteit, de hoeveelheid werk die je hebt verricht en waarbij je je zelf goed voelt is zo eenvoudig niet. Ik vind het altijd belangrijk dat in de prijs een stukje waardering tot uiting komt. En dat kan betekenen dat het niet voor ieders portemonnee "bereikbaar" is. Dat is jammer maar je moet ook loyaal zijn aan jezelf vind ik. Groetje van Titia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou dat is een mooi compliment toch en waarom zou je geen geld mogen/willen verdienen aan iets wat je super leuk vindt om te doen en dat bij je past. Geldbelust wil ik dat zeker niet noemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En dan wil ik zo heeeel graag zien waar die man dat geld voor bood :-) En ja, wat ik vooral ervaar bij het maken van de poppen die ik maak is dat handwerk eigenlijk onbetaalbaar is, als je werkelijk recht wil doen aan alle kwaliteiten die je opnoemt!
    Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hij bood het geld niet hoor, hij vond het alleen zoveel waard ;). Gelukkig heb ik de sjaal nog. Dit is het project: http://creeermetjehart.blogspot.nl/2012/12/dit-is-mijn-eerste-project-wat-geschikt.html

      Verwijderen